“No-One Show” neemt de kijker mee op een virtuele, audiovisuele reis door een wereld gedomineerd door systemen van algoritmen en codes, om de essentie van het mens-zijn te herontdekken. Het stelt ons in staat om onder te dompelen in parallelle realiteiten en getuige te zijn van de concurrentie tussen mens en technologie die voor onze ogen plaatsvindt.
In het tijdperk van Kunstmatige Intelligentie, waarin we communiceren met ons alomtegenwoordige ChatGPT en algoritmes die onze toegang tot informatie en het wereldbeeld vormgeven, is een artiest nog steeds een essentieel onderdeel van een optreden? Of kan technologie al mensen overtreffen en ons vervangen in deze rol? En zo ja, hoe autonoom kan zo’n “androïde” performer zijn ten opzichte van zijn menselijke maker/programmeur? Hoe zou het met ons kunnen communiceren en wat voor soort communicatie zou dat zijn?